Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Το κείμενο της Τετάρτης- Η απώλεια...



Σήμερα είπα να αγγίξω ένα θέμα που πολλοί δε θα ήθελαν να χρειαστεί να το αντιμετωπίσουν και αυτό είναι η απώλεια αγαπημένων ανθρώπων από τη ζωή.
 Σε αυτό το κείμενο θα βάλω την προσωπική μου άποψη που σίγουρα μπορεί να διαφέρει μιας και είναι κάτι κυρίως υποκειμενικό καθώς επίσης θα βάλω και αναφορές από επιστημονικές απόψεις τις πηγές των οποίων θα αναφέρω στο τέλος.
 Είναι κάτι που οι περισσότεροι δε θα ήθελαν ούτε καν να το σκέφτονται αλλά είναι κάτι που αν δεν το έχουν ήδη ζήσει τότε κάποια στιγμή θα έρθουν αντιμέτωποι. είναι μια πραγματικότητα, είναι ο κύκλος της ζωής.
 Είναι ένα θέμα αρκετά δύσκολο, πάντα όταν χάνουμε κάποιον που αγαπάμε είναι δύσκολο αλλά ο καθένας το βιώνει και το διαχειρίζεται διαφορετικά. Εξαρτάται τί ηλικία είχε, τί σχέση υπήρχε, πόσο καιρό πριν το γνώριζαν ή ήταν κάτι ξαφνικό, πόσο ταλαιπωρήθηκε, αν ήταν από λάθος ή ήρθε πιο φυσικά καθώς και άλλοι παράγοντες.
 Η διαχείριση μπορεί να ποικίλει ανάλογα με το πώς έχει μεγαλώσει ο καθένας, αν το έχει ξαναζήσει, αν πιστεύει σε κάποια θρησκεία, αν έχει ασχοληθεί με ψυχολογία, αν έχει στήριξη, σε τί φάση βρίσκεται ήδη στη ζωή του και από άλλους παράγοντες. Εγώ πιστεύω έντονα ότι δεν ερχόμαστε σε αυτή τη ζωή και εδώ είναι το τέλος και η αρχή. Πιστεύω ότι είμαστε κάτι πολύ παραπάνω από το σώμα μας και τη φυσική μας παρουσία σε αυτόν τον κόσμο. Είμαστε ενέργεια που υπήρχε πριν έρθουμε εδώ και θα υπάρχει και αφού φύγει το σώμα μας. Παρά το γεγονός ότι η τεχνολογία και η ιατρική έχουν προχωρήσει πολύ, πιστεύω ότι είναι αρκετά αυτά που δεν γνωρίζουμε με αποδείξεις, έχουμε ακόμα πολλά να ανακαλύψουμε! Αυτό είναι το δικό μου πιστεύω που με κάνει να διαχειρίζομαι αυτό το ζήτημα. Ο καθένας έχει τα δικά του "πιστεύω".
 Σχετικά με τον χρόνο που χρειάζεται ο καθένας για να περάσει το θρήνο δεν είναι το ίδιο σε όλους. Εξαρτάται από πολλούς παράγοντες όπως για παράδειγμα από το αν αυτή η σχέση είχε δυσκολίες. Έρευνες έδειξαν ότι συνήθως ο θρήνος είναι κάτι που μπορεί να διαχειριστούν οι άνθρωποι μόνοι τους εάν έχουν κοινωνική υποστήριξη και υγιείς συνήθειες.
 Το να φεύγει ένας άνθρωπος είναι κάτι που όταν συμβεί δεν αλλάζει, αυτό όμως που είναι σημαντικό να γίνει είναι να προχωρήσουμε στη ζωή. Κάτι που βοηθάει είναι το να μιλάς και να μνημονεύεις τον θανόντα σε δικούς σου ανθρώπους. Αυτό σε βοηθάει να βγεις από την άρνηση και να απαλύνει ο πόνος. Ταυτόχρονα αποδέξου τα συναισθήματά σου, θυμός, λύπη, ενόχληση, εξάντληση είναι απολύτως φυσιολογικά. Κάτι επίσης σημαντικό είναι το να φροντίζεις τον εαυτό σου, φάε θρεπτικά, γυμνάσου, κοιμήσου. Μίλα με άλλους που έχουν περάσει παρόμοια, το να μοιραστείτε εμπειρίες και συναισθήματα βοηθάει πολύ. Αν εντοπίζεις στον εαυτό σου ότι τίποτα από αυτά δε βοηθάει και μένεις κολλημένος σε αυτή την κατάσταση , μη διστάσεις να απευθυνθείς σε ψυχολόγο.
 Αυτό το κείμενο θα ήθελα να το αφιερώσω σε όλους τους ανθρώπους που με στήριξαν και ήταν δίπλα μου στην αναντικατάστατη απώλεια του πατέρα μου καθώς και στον ίδιο τον πατέρα μου!

Για αυτό το κείμενο πήρα πληροφορίες από το http://www.apa.org/helpcenter/grief.aspx

bosco/forest/xristina

4 σχόλια:

  1. Χριστινακι μου!!!
    Στο εχω ξαναπει, οπως και πολλοι αλλωστε φιλοι σου, ειμασταν και θα ειμαστε για παντα διπλα σου γιατι εσυ μας εχεις κανει να θελουμε να σε στηριζουμε και να σε αγαπαμε!
    Η συμπεριφορα σου μας κερδισε, εσυ ευθυνεσαι για την οποια αγαπη και στηριξη!
    Ξερω πως περασες δυσκολα και οι απωλειες αγαπημενων μας προσωπων παντα θα μας στιγματιζουν κατα καποιο τροπο.
    Ειναι δυσκολο σιγουρα αλλα με το καιρο μαθαινουμε να ζουμε με αυτο.
    Ο μπαμπας σου, οπως ολοι λενε αλλωστε, ηταν ενας υπεροχος ανθρωπος και μεσω εσενα και των αδερφων σου θα συνεχισει να ζει για παντα. Σας διδαξε, σας εκανε χρησιμους και καλους ανθρωπους της κοινωνιας και ειμαι σιγουρη πως εφοσον ζει για παντα μεσα σας ανα πασα ωρα και στιγμη, οποτε τον χρειαστειτε, εστω και νοερα θα καταφερει να ειναι κοντα σας και να σας συμβουλεψει για τον σωστο δρομο.
    Ειχες εναν πατερα που ηταν στηριγμα και οδηγος στη ζωη σου! Μεσα στην ομορφη ψυχη σου θα τον εχεις για παντα!
    Να τον θυμασαι, να τον σκεφτεσαι, να το αγαπας και οταν στεναχωριεσαι να ξερεις πως σε αγαπαει και καμαρωνει για σενα!
    Να συνεχισεις να εισαι καλος ανθρωπος και εκεινος θα ειναι καλα εκει που ειναι! Ειμαι σιγουρη!
    Σε αγαπω πολυ και θα ειμαι διπλα σου για παντα!
    Μαζι θα τα ξεπερναμε ολα! Και μακρια να ειμαστε θα μπορουμε!
    Φιλια πολλα πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αχ μαρί Κική με συγκίνησες!! Σε ευχαριστώ πολύ για τα υπέροχα λόγια σου! Και πάνω απο όλα σε ευχαριστώ που ήσουν και είσαι δίπλα μου και εγω όποτε χρειαστείς είμαι εδω!! φιλακιαα!!!

      Διαγραφή
  2. Πολύ όμορφο κείμενο Χριστίνα μου!
    Χρειάστηκε κι εγώ να μάθω τις δυνάμεις μου και τις αντοχές μου μέσα από τα δύσκολα! Μετά από κάτι τέτοια οι περισσότεροι βγαίνουμε πιο δυνατοί!
    Να ζήσεις να τον θυμάσαι πάντα με αγάπη τον πατέρα σου κορίτσι μου! :)
    Φιλια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ airis μου!! Ευχαριστω για τα καλά σου λόγια! Χαίρομαι που σου άρεσε!! πολλα φιλακια

      Διαγραφή